'

"Birçok yaşıtımdan daha az şaşırtıldım hayat tarafından. Bana bir şeyler ters gidince ağlamamayı öğrettiler. İlk tohumları onlar savurdular bahçelerime.Sonra kanser geldi. Alkol ve kadınlar ve daktilom hiç gitmedi. O gelmeden neden intihar etmedim bilmiyorum. Üşendim galiba. Hayat, sonlanmak için bile bu kadar çabaya değmez bir şeydi. Neden yazdığımı da bilmiyorum. Neden beni yaşatacağını bildiğim şeyleri yaptığımı. Canım istiyordu herhalde. Benim de cevaplayamadığım sorularım var herkes gibi. Sanırım bütün sorularıma verebileceğim en geçerli cevap, “nasıl ve neden yaptığım umurumda değildi, ben de öyle yaptım” olur. Canım öyle istedi. Ama ben yalan söylemeyi severim, oyun oynamayı. Bazen başka cevaplar veririm. Gerçek kimin umurunda. Ben kimin umurundayım? Babamın ustura kayışının. Dürüstümdür. Siz benim umurumda değilsiniz. Her şeye rağmen özlediğim şeyler var, ve her şeye rağmen -sanırım- şimdi bir tohumum birilerinin toprağında. Ölüm de hayatı, hayatı oluşturan o boktan seçimler silsilesini anlamlandıramadı. Her şeye rağmen, yaşamayı denedim. Ve tek diyebileceğim -pişman değilim ama,- siz denemeyin."

Charles Bukowski