'

Pencerenin önüne oturmuş seni düşünüyordum bugün.Aniden hava değişti ve birden yağmur yağmaya başladı.Gözyaşlarıma engel olamadım.İstemeden de olsa aktılar.Neden diye sorma.Hani yağmurun altında tanışmıştık ya seninle.Hep yağmurlu havalarda çıkmıştık dışarı.İlk defa yağmurun altında öpmüştün beni dudaklarımdan.Nasılda mutlu olmuştuk.Yağmurda kimse sokağa çıkmazken biz inadına içeriye girmezdik.Bisiklete de binerdik yağmurda.Hoşumuza giderdi tekerin arkamaıza su atması.Üşümezdim de ben hiç.Çünkü sen vardın yanımda...

Herkes için sıradan olan o yağmur bizim aşkımız, sevgimiz sen ve ben olmuştu..

Bunları hatırlayınca dışarıya çıktım hemen.Seni bekledim yağmurun altında umutsuzca sırılsıklam gözyaşlarıyla....

Hani sen demiştin ya :

' Biz ayrı olsakta yağmur kalplerimizi birleştirir.Farkında olmasakta seni bana beni de sana getirir' demiştin.

Ben seni bekledim ama sen gelmedin.Bu sefer yağmur seni bana getirmedi,kalplerimizi birleştirmedi.Yağmur artık unuttu bizi... - Ama belki de beni sana getirdi -

Norah Jones-Rain.